lunes, 26 de septiembre de 2011

María, finalista na VIII edición do Premio Frei Martín Sarmiento



 Se o curso pasado rematámolo dun modo moi lindo coas nosas exposicións en Arteixo, Carballo e Ourense, este comeza cun gran agasallo,  xa que o noso conto, María, foi seleccionado como finalista na *VIII EDICIÓN DO PREMIO FREI MARTÍN SARMIENTO.
Un dos premios máis especiais por ser os escolares galegos quen deciden os premiados en cada categoría.
Velaquí o listado dos finalistas os que desexámoslles moita sorte:



1ª CATEGORÍA (1º e 2º de EP):
 CARREIRO, ABRAHAM, As espiñas do porco espiño, Ed. A nosa terra.
 CORLEONE, MARÍA, María, Ed. Everest.
 VÁZQUEZ FREIRE, MIGUEL, Xurxiño quere ser…, Baía Edicións

2ª CATEGORÍA (3º e 4º de EP):
 LÓPEZ GÓMEZ, CARLOS, A peripecia de Roi, Ed. Edelvives.
 YÁNEZ CASAL, ANTONIO, Xoa, Ed. Xerais.
 PINTO & CHINTO, Contos para nenos que dormen deseguida, Ed. Kalandraka.

3ª CATEGORÍA (5º e 6º de EP):
 GONZALEZ COSTA, TERESA, A filla do ladrón de bicicletas. Ed. Xerais.
 VILA SEXTO, LETICIA, Os tratantes de papagaios, Ed. Galaxia
 DARRIBA, MANUEL, Brais e os demais, Ed. Galaxia.

4ª CATEGORÍA (1º e 2º de ESO):
 GALLEGO, ELENA, Dragal Ed. Xerais.
 MACEIRAS, ANDREA, Violeta Tamurana, Baía Edicións
 FERNANDEZ NAVAL, FRANCISCO, Suso Espada “Nota Roja” Ed. Everest.

5ª CATEGORÍA (3º e 4º de ESO e Bacharelato):
 NÚÑEZ SINGALA, MANUEL, Menú de enganos, Ed. Galaxia.
 MARCOS CALVEIRO, Settecento, Ed. Xerais.
 CASTRO, FRANCISCO, O segredo de Marco Polo, Ed. Galaxia

6ª CATEGORÍA ( ADULTOS):
 ALONSO, XULIA, Futuro imperfecto, Ed. Galaxia.
 PORTAS MANUEL, Denso recendo a salgado, Ed. Xerais.
 REIGOSA, CARLOS, A lei das animas, Ed. Galaxia.

lunes, 2 de mayo de 2011

O Miroscopio en Arteixo

O 25 de Abril inauguróuse a  nosa exposición " O Miroscopio" no Centro Cívico de Arteixo, que estará aberta ate o venres 5 de Maio. O mesmo día pola tarde Carmen Loureiro, do Centro de fiolosofía para nen@s de Galicia,  presentou o proxecto e relaizou unha sesión con mestres de Educación infantil e primaria deste concello.




 
El 25 de Abril se inauguró nuestra  exposición "O Miroscopio" en el Centro Cívico de Arteixo, que estará abierta hasta el viernes 5 de Mayo.   El mismo día por la tarde Carmen Loureiro,  del Centro de filosofía para nen@s de Galicia,  presentó el proyecto y realizó una sesión con profes de infantil y primaria de este Ayuntamiento.


domingo, 1 de mayo de 2011

Instalando "O Miroscopio" en Arteixo e a "Lara" en Carballo

O luns 25  rematamos de retocar a expo "Miroscopio" no Centro Cívico de   Arteixo e de instalar a "Lara" no Pazo de Cultura de  Carballo. Esquecimos a cámara de fotos pero Alonso Boss atrapóunos co seu móvil na montaxe de Carballo.

Saúdos e agradecementos a Dores, Lorena e Belén.  É un pracer traballar con xente como elas.




En Arteixo  Sonia, Lita e  Eva coma  sempre, moi eficientes e dispostas, xa no nos sorprenden, pero esta vez coñecimos ademáis  a Jose, de protección Civil que trasladou dende Vilagarcía as láminas, a vitrina e o Miroscopio coa habilidade de un mestre no tetris .  Unha marabilla coñecelo!

martes, 12 de abril de 2011

Profes con curiosidad filosófica

O sábado día 9 Carmen Loureiro e Jesús Merino fixeron un obradorio para profes  nas XIV XORNADAS DE EDUCACIÓN INFANTIL  da  AS-PG, Asociación psicopedagóxica Galega,   donde lles amosaron   que é o movemento de   FilosOfía  para nenas e nenos, e o  noso proxecto Miroscopio.


O luns día 11 estiveron  con  profes de Ourense, esta vez convocados pola concellaría de Educación dentro da XXII CAMPAÑA DE ANIMACIÓN A LECTURA de  este ano , na que tamén tomaremos parte coa instalación de Lara.

sábado, 9 de abril de 2011

¡Y llegaron los niños!

Ayer estrenamos nuestro sesión de "Cuento con mimo" y resultó que al final recibimos un regalo inesperado e impresionante...

Nuestrso cuentos están escritos, ilustrados, musicados, pero ahora, además, son interpretados con voz (Lola Folgar) y sin voz (Arturo Nono).  Al final de  esta primera parte Lola y Arturo hacen un casting para invitar a los niños a interpretar a  los personajes principales del cuento:
Lara, la escritora que aún no sabe escribir ni pintar manos; la princesita de los ojos mas azulmente tristes; el guapo pastor que atraviesa el patio del castillo y que hace dudar a Lara entre inventarse otra historia de amor o no; las ovejas, viejas, cansadas y tiesas pero llenitas de lana, que ofrecen a Lara la posibilidad de dejar de pintar princesitas con las manos escondidas, y el rey, el sabio y alérgico padre de la princesita.
Con todos los personajes preparados para interpretar sus papeles imitando a nuestro mimo, comenzó la proyección de las láminas del cuento, acompañadas por la música original que nos hizo Alfonso Casi Siempre y entonces el escenario se convirtió en un cuento real con un final de cuento maravilloso.
Durante los aplausos un papá se acercó a pedirnos que por favor le facilitásemos una copia de la cinta que acabábamos de grabar.  Nos dijo que era el padre de nuestro pastor. Un niño que imitó a Arturo de tal modo que yo, que estaba dentro del ordenador de Alfonso viendo con alguna dificultad  el espectáculo,  aún así pude pensar ¡qué mimo más bueno es el niño que hace de pastor! Por ello mi asombro fue mayúsculo cuando me contaron que es autista, y no por que me resulte desconocido este trastorno, si no por todo lo contrario.
Todos y todas pensamos y sentimos  lo mismo,  (Lola y yo tras la función  nos saludamos así: SÓLO POR ESO...) por que  sólo por lo que él hizo hoy ya vale la pena todo el trabajo y el tiempo empleado. El disfrute de los niños ya es el mejor premio pero lo que ayer él nos regaló es para enamarcar.

Me acaba de llegar un correo de su madre, nuestro pastor se llama Alberto y tienen un blog, que se llama PENSANDO EN IMÁGENES  le voy preguntar si me permite que lo enlace. Desde aquí un beso para Alberto, estupéndisimo actor y para  sus padres. Fue un honor y un gran placer  tenerlo dentro de nuestro cuento.


Lectoriños a través del miroscopio

martes, 5 de abril de 2011

Las princesas del cuento de Lara visitan el Lectoriño en Vilagarcía

Ya lo hemos instalado, ya está, mañana colocarán el mobiliario y los libros y el jueves se inaugura la XIV edición del Lectoriño. Durará de Jueves a domingo.

El viernes 8 a las 6 de la tarde, Lola Folgar profesora jubilada, filósofa for children, concejala de medioambiente en A Illa de Arousa y excelente narradora, leerá a l@s niñ@s nuestro cuento "Lara, la única escritora del mundo que no sabe escribir, ni pintar manos..." La acompañará nuestro mejor narrador mimíco: Arturo Nono.

Esta nueva exposición viajará, adaptándose a cada lugar, a Carballo y Ourense mientras el Miroscopio al completo vuelve a casa a acicalarse para continuar su ruta comenzando por Arteixo.




miércoles, 30 de marzo de 2011

María Corleone e o Centro de Filosofía para Nen@s de Galicia estarán no Lectoriño.




Nesta ocasión presentaremos unha lectura escenificada de Lara, unha das cinco protagonistas do Proxecto Miroscopio, creación de María Corleone e o Centro de Filosofía para Nen@s de Galicia.
Lara é a única escritora do mundo que aínda non sabe escribir...nin pintar mans.
O seu pai regaloulle unha gravadora "para que non perda as súas verbas cargadas de contos". Con este aparello e todo o que atopa ao seu redor que lle sirva para ilustrar, introdúcenos no proceso creativo dun dos seus contos. Até ese momento ningunha das súas protagonistas ten mans, o que condiciona moito as historias desta cuentista de 4 anos.

Coa historia de Lara queremos que @s nen@s de Vilagarcía vexan que non é necesario saber ler ou escribir para disfrutar das historias nin para crealas. Queremos provocar que sintan que poden tamén fabricar os seus propios contos. Tanto a lectura como a propia ambientación do espazo, feita con materiais moi sinxelos, busca espertar a gran idea: “eu tamén podo facelo!”
Do mesmo xeito, queremos amosar varias linguaxes coas que facer unha historia. Por iso traemos aos nosos mellores narradores:

María Corleone, textos, ilustracións e ambientación da sala.

Alfonso Casi Siempre, música orixinal.

Lola Folgar, voz.

Arturo Nono, mimo.

viernes, 25 de febrero de 2011

Qué debemos a Matthew Lipman?







Firmado por Irene de Puig para Cuadernos de Pedagogía

O Miroscopio en Innovartenfantil




É unha delicia entrar en Innovarteinfantil, zumega creatividade, beleza e paixón pola divulgación.

É unha páxina tan linda, e está tan ben traballada que non nos cansamos de visitala.

Esta vez, de novo, salimos nos.





sábado, 12 de febrero de 2011

miércoles, 9 de febrero de 2011

Olivia, miroscopiando

Hoy la preciosa Olivia, con su papá, visitaba el salón do libro de Pontevedra cuando se encontró con una enmascarillada que le pidió posar para ella.
A Olivia, por momentos, le interesaba más la mascarilla azul que el miroscopio, pero luego se lo quería llevar a casa, al menos el espejo :-)

Agradecimientos a su encantador papá y besos a Olivia

lunes, 7 de febrero de 2011

MIROSCOPIAS?



O Miroscopio é un artefacto que xorde da potente creatividade dun neno narrador. Esa imaxe que el nos regalou púxonos no camiño desta proposta: temos que Miroscopiar que é mirar escoitando,

que é mirar observando, que é mirar cara a dentro e darlle voltas á mirada, que é mirar preguntando, que é mirar

pedindo explicacións, que é un mirar coidadoso e cariñoso...que é en definitiva o que fan todos os nenos do

mundo aínda que non o saiban.


Jesús Merino.

Profesor de Filosofía e membro da asociación “Centro de filosofía para nenas e nenos de Galicia.”



Este Miroscopio , para nós, simboliza a mirada “zoom”, da que nos fala J.A . Marina, contraria da

máis común mirada “flash”( esa ollada impaciente que ilumina un segundo ao tempo que cega, que invisibiliza as

cousas e descoida as persoas) ...Fronte a ela, a mirada “zoom” demórase mesmo nas cousas máis pequenas e fai

que parezan grandes, misteriosas, suxestivas. Miroscopiar é en definitiva, un xeito atento de mirar, sentir e

pensar...respectuoso coas persoas e co mundo onde recibiron o milagre da vida.



Carmen Loureiro.

Profesora de Lengua e Educación para a Cidadanía. Psicóloga e membra da asociación de Filosfía para nenas e nenos de Galicia.






Miroscopiar é mirar cara ao mundo con curiosidade e ilusión, atopando preguntas e buscando assúas respostas. É deixar que esa mirada que teñen todos os nenos siga voando alegre e libre. É non permitir que

o mundo dos adultos, privilexie o cognitivo, o académico, e o conveniente, hipotecando en nome dun futuro

afastado e un modelo social caduco e inxusto, o modo natural que ten calquera neno de achegarse ao coñecemento.


Miroscopiar é axudarnos a identificar percepcións e sentimentos, alfabetizar emocións, ordenar

pensamentos e a facer florecer os talentos.



María Corleone.

Escritora, ilustradora e tri--nai.





O Miroscopio non é un telescopio, nin un microscopio, nin un caleidoscopio pero serve para mirar e encontrar. Podes mirar por el e encontrar asteroides e todos os "trozoides" do mundo, e tamén persoas e cousas

que andes buscando. Eu encontrei os meus pais mirando por el dende a miña lúa de auga quente. E neste vense

tesouros, cada un pode ver os seus tesouros...



Antón de Faxilde

Neno , narrador e investigador de 4 anos.

Miroscopias?

viernes, 4 de febrero de 2011

Materiales didácticos / Materiais didácticos








martes, 1 de febrero de 2011

DE MENTIRA...



Estamos entusiasmados coa nosa participación no "SALÓN DO LIBRO INFANTIL E XUVENIL DE PONTEVEDRA" que se inaugurará o próximo domingo 6 de Febreiro e que estará aberto ao público ata o 19 de marzo. Cargado de actividades como teatro, música, proxeccións, conta contos, e exposicións, todo iso envolvido nunha proposta estética fermosa e moi suxestiva realizada pola escola de Tempo libre "Paspallás".

A nós cedéronnos un amplo espazo onde expoñer o noso universo miroscópico. De novo láminas, outonos e bágoas suspendidas no aire, vitrinas cargadas de materiais cos que se fixeron as ilustracións e obxectos prestados, regalados ou fabricados polo gnomo de Faxilde e a súa familia, ademais dun anaquiño do bosque dos nosos gnomos, saen dos libros para facerse realidade.

O tema deste ano no salón é a mentira na literatura. A nós este tema séntanos como unha luva porque dende o principio deste proxecto pretendemos esvaer os lindes entre realidade e fantasía. Nenos de verdade nun mundo de "mentira" ou nenos de" mentira" nun mundo real? Os nosos personaxes: Antón, Óscar, María, Lara e Salvatore son nenos reais que dialogan de modo real metidos nun universo de papel onde as perspectivas imposibles e a cromática das ilustracións os converten en nenos de conto.

Colgando das paredes e tendidas no chan, os nosos nenos deixaron preguntas coas que nos axudarán a reflexionar sobre o que é de verdade ou de mentira...

Esperamos que os visitantes gocen do noso traballo tanto coma nós.

-------------------------------------------

Estamos entusiasmados con nuestra participación en el "SALÓN DO LIBRO INFANTIL E XUVENIL DE PONTEVEDRA" que se inaugurará el próximo domingo 6 de Febrero y que estará abierto al público hasta el 19 de marzo. Cargado de actividades como teatro, música, proyecciones, cuenta cuentos, y exposiciones, todo ello envuelto en una propuesta estética hermosísima y muy sugerente realizada por la escuela de Tiempo libre "Paspallás".

A nosotros nos han cedido un amplio espacio donde exponer nuestro universo miroscópico. De nuevo láminas, otoños y lágrimas suspendidas en el aire, vitrinas cargadas de materiales con los que se han hecho las ilustraciones y objetos prestados, regalados o fabricados por el gnomo de Faxilde y su familia. además de un trocito del bosque de nuestros gnomos, salen de los libros para hacerse realidad.

El tema de este año en el salón es la mentira en la literatura. A nosotros este tema nos sienta como un guante porque desde el principio de este proyecto pretendimos difuminar los lindes entre realidad y fantasía. ¿Niños de verdad en un mundo de "mentira" o niños de" mentira" en un mundo real? Nuestros personajes: Antón, Óscar, María, Lara y Salvatore son niños reales que dialogan de modo real metidos en un universo de papel donde las perspectivas imposibles y la cromática de las ilustraciones los convierten en niños de cuento.

Colgando de las paredes y tendidas en el suelo, nuestros niños han dejado preguntas con las que nos ayudarán a reflexionar sobre lo que es de verdad o de mentira...

Esperamos que los visitantes disfruten de nuestro trabajo tanto como nosotros.

Revista: Escuela en acción INFANTIL




Mattew Lipman



El último domingo de 2010, 26 de diciembre, se ha muerto Matthew Lipman, el creador de filosofía para niños. Tenía 87 años, vivía en un asilo y estaba con su salud ya bastante debilitada…





Con estas palabras nos comunicaba Walter Kohan, profesor de filosofía en Río de Janeiro, la desaparición de un hombre que ha supuesto una revolución en la manera de concebir la educación por parte de muchas personas. Y añadía en su escueto mensaje: la filosofía y la infancia están tristes

Hace unos pocos meses también fallecía de modo inesperado Ann Sharp, una mujer valerosa y llena de energía que, junto a Lipman, había contribuído a la creación y difusión de un programa educativo cuyas posibilidades estamos todavía lejos de valorar y poner en práctica suficientemente.

En su origen, el programa “Philosophy for Children” se proponía, ni más ni menos, que los niños hicieran filosofía desde las edades más tempranas, desarrollando en el aula, concebida como una comunidad de investigación, un amplio conjunto de habilidades de pensamiento. Para ello, un elemento muy importante era la puesta en práctica de recursos lógicos vinculados a la capacidad de argumentación. Ann Sharp puso un énfasis especial en un detalle muy importante para los propósitos del programa: no sólo se trataba de ayudar a los niños a desarrollar un pensamiento crítico y creativo, sino también cuidadoso. Como señala otra compañera, Carmen Loureiro, dentro del programa que Lipman y Sharp nos han legado, todo empezó a encajar: teoría y práctica; pensamiento, sentimiento y acción; texto y contexto; individuo y sociedad; biología y cultura; arte y filosofía…vida y muerte…

Desde sus orígenes, la filosofía aparece en occidente como un esfuerzo tenaz de los humanos por pensar por sí mismos, lejos del amparo de los dioses y las tradiciones. Lipman y Sharp han dado un paso valiente al incluir a los niños en este propósito: los niños son, como en pocos lugares, reconocidos con respeto dentro del currículo de Filosofía para Niños; sus ideas son valiosas, sus reflexiones son relevantes, sus preguntas son pertinentes…

En la literatura educativa es casi un lugar común considerar a los niños como pequeños filósofos, mentes curiosas que nos bombardean con innumerables interrogantes que los adultos no sabemos cómo afrontar…; sin embargo, en las propuestas educativas nunca se había tomado en serio esta característica infantil, nunca hasta que Lipman y Sharp nos invitaron a escuchar a los niños y a dialogar con ellos lejos de paternalismos adoctrinadores.

Un por qué de un niño incluye toda la historia de la filosofía, toda la ciencia y toda la poesía. Sólo hace falta desarrollar la sensibilidad necesaria para percibirlo y contar con las herramientas que nos puedan ayudar a sacar de ese por qué toda la riqueza que contiene. Lipman y Sharp han dado un paso enorme en esa dirección, y nos han señalado un camino que, una vez que se empieza a recorrer, transforma de modo definitivo la perspectiva de quien se pone en marcha. A riesgo de incurrir en una generalización inadecuada, creo que se puede decir que ninguno de los que nos hemos asomado al trabajo de Lipman y Sharp hemos podido hacer las cosas como las hacíamos antes.

Ahora, todas las personas que a lo largo del mundo nos hemos enriquecido con las propuestas de Lipman y Sharp, nos sentimos un poco huérfanas; pero, a la vez, nos sabemos “a hombros de gigantes” y contamos con un legado valioso que debemos seguir desplegando para hacer mejor el mundo en que queremos vivir. Que la obra y el ejemplo de Matthew Lipman y Ann Sharp nos den el coraje y la sabiduría necesarios.

Jesús Merino. Profesor de Filosofía del IES Armando Cotarelo. Vilagarcía de Arousa. Pontevedra. Miembro de la asociación "Centro de filosofía para nenas e nenos de Galicia".


Estar vivo es fantástico. Es algo excitante...


Ya va tocando actualizar el blog. Esperábamos para hacerlo por la memoria de actividades que se hicieron na Illa de Arousa en el mes de diciembre, durante la exposición. Seguimos esperando porque sabemos que hubo unas hermosas sesiones tanto con niños, como con profes y padres que queremos traer aquí.. Pero es que el tiempo pasa y las cosas suceden y se nos amontonan una tras otra. Unas alegres y otras muy tristes, como la muerte de algunos seres muy queridos entre los que se encuentra el hombre que empezó esta propuesta educativa de la Filosofía para niños que nos tiene encandilados: Mathhew Lipman.
Meses antes se nos iba también Ann Sarhp, de ello nos habla Carmen Loureiro en un comentario hecho en la lista de correo de filoninos. colgamos junto a las palabras de carmen este hermoso vídeo de Akira Kurosova. ¡Estar vivo es fantástico. Es algo excitante!



"Pregunta Víctor ¿Qué nos ha dejado Lipman? Intentando responder me he sentido desbordada por un enorme manantial de gratitud que estoy segura nunca habrá de secarse. Lipman supuso para mí un vuelco personal y profesional tan significativo que después de casi veinte años aún sigo sorprendida y nutriendo cada uno de mis días con sus enseñanzas, en permanente diálogo con esa mente lúcida y brillante que a través de sus escritos nos ha retado a pensar, sentir y crear por nosotros mismos, pero siempre teniendo a la comunidad como telón, límite y condición de posibilidad de nuestra existencia como personas.
Desde que algunas de mis profesoras supieron rescatarme de una infancia difícil, he vivido con el compromiso de restituir, cuando menos, lo recibido. Dedicarme a la educación: un destino que no quise eludir. Pero un destino complejo. Nunca me conformé con lo acostumbrado. Amplié mis estudios porque no me sentía capaz de abordar la tarea con seguridad. Busqué y rebusqué en el baúl de las metodologías, probé y descarté incansablemente…con el regusto un poco amargo de tropezar a menudo con propuestas interesantes a las que siempre faltaba algo para que las piezas encajasen armónicamente. Hasta que el azar llevó mi desconcertada barca a las orillas de Lipman Y Sharp. Ellos fueron agua fresca para una sed profunda y antigua.
Desde ese momento todo empezó a encajar: teoría y práctica; pensamiento, sentimiento y acción; texto y contexto; individuo y sociedad; biología y cultura; arte y filosofía…vida y muerte…Por eso y por tantas otras cosas que se escapan de este pequeño espacio: gracias a los dos y gracias a la vida por haberme permitido el privilegio de conocer a fondo su pensamiento."

Carmen Loureiro. Profesora de lengua y educación para la ciudadanía. Psícóloga y miembro de la asociación " Centro de filosofía para nenas e nenos de Galicia"