viernes, 25 de febrero de 2011

Qué debemos a Matthew Lipman?







Firmado por Irene de Puig para Cuadernos de Pedagogía

O Miroscopio en Innovartenfantil




É unha delicia entrar en Innovarteinfantil, zumega creatividade, beleza e paixón pola divulgación.

É unha páxina tan linda, e está tan ben traballada que non nos cansamos de visitala.

Esta vez, de novo, salimos nos.





sábado, 12 de febrero de 2011

miércoles, 9 de febrero de 2011

Olivia, miroscopiando

Hoy la preciosa Olivia, con su papá, visitaba el salón do libro de Pontevedra cuando se encontró con una enmascarillada que le pidió posar para ella.
A Olivia, por momentos, le interesaba más la mascarilla azul que el miroscopio, pero luego se lo quería llevar a casa, al menos el espejo :-)

Agradecimientos a su encantador papá y besos a Olivia

lunes, 7 de febrero de 2011

MIROSCOPIAS?



O Miroscopio é un artefacto que xorde da potente creatividade dun neno narrador. Esa imaxe que el nos regalou púxonos no camiño desta proposta: temos que Miroscopiar que é mirar escoitando,

que é mirar observando, que é mirar cara a dentro e darlle voltas á mirada, que é mirar preguntando, que é mirar

pedindo explicacións, que é un mirar coidadoso e cariñoso...que é en definitiva o que fan todos os nenos do

mundo aínda que non o saiban.


Jesús Merino.

Profesor de Filosofía e membro da asociación “Centro de filosofía para nenas e nenos de Galicia.”



Este Miroscopio , para nós, simboliza a mirada “zoom”, da que nos fala J.A . Marina, contraria da

máis común mirada “flash”( esa ollada impaciente que ilumina un segundo ao tempo que cega, que invisibiliza as

cousas e descoida as persoas) ...Fronte a ela, a mirada “zoom” demórase mesmo nas cousas máis pequenas e fai

que parezan grandes, misteriosas, suxestivas. Miroscopiar é en definitiva, un xeito atento de mirar, sentir e

pensar...respectuoso coas persoas e co mundo onde recibiron o milagre da vida.



Carmen Loureiro.

Profesora de Lengua e Educación para a Cidadanía. Psicóloga e membra da asociación de Filosfía para nenas e nenos de Galicia.






Miroscopiar é mirar cara ao mundo con curiosidade e ilusión, atopando preguntas e buscando assúas respostas. É deixar que esa mirada que teñen todos os nenos siga voando alegre e libre. É non permitir que

o mundo dos adultos, privilexie o cognitivo, o académico, e o conveniente, hipotecando en nome dun futuro

afastado e un modelo social caduco e inxusto, o modo natural que ten calquera neno de achegarse ao coñecemento.


Miroscopiar é axudarnos a identificar percepcións e sentimentos, alfabetizar emocións, ordenar

pensamentos e a facer florecer os talentos.



María Corleone.

Escritora, ilustradora e tri--nai.





O Miroscopio non é un telescopio, nin un microscopio, nin un caleidoscopio pero serve para mirar e encontrar. Podes mirar por el e encontrar asteroides e todos os "trozoides" do mundo, e tamén persoas e cousas

que andes buscando. Eu encontrei os meus pais mirando por el dende a miña lúa de auga quente. E neste vense

tesouros, cada un pode ver os seus tesouros...



Antón de Faxilde

Neno , narrador e investigador de 4 anos.

Miroscopias?

viernes, 4 de febrero de 2011

Materiales didácticos / Materiais didácticos








martes, 1 de febrero de 2011

DE MENTIRA...



Estamos entusiasmados coa nosa participación no "SALÓN DO LIBRO INFANTIL E XUVENIL DE PONTEVEDRA" que se inaugurará o próximo domingo 6 de Febreiro e que estará aberto ao público ata o 19 de marzo. Cargado de actividades como teatro, música, proxeccións, conta contos, e exposicións, todo iso envolvido nunha proposta estética fermosa e moi suxestiva realizada pola escola de Tempo libre "Paspallás".

A nós cedéronnos un amplo espazo onde expoñer o noso universo miroscópico. De novo láminas, outonos e bágoas suspendidas no aire, vitrinas cargadas de materiais cos que se fixeron as ilustracións e obxectos prestados, regalados ou fabricados polo gnomo de Faxilde e a súa familia, ademais dun anaquiño do bosque dos nosos gnomos, saen dos libros para facerse realidade.

O tema deste ano no salón é a mentira na literatura. A nós este tema séntanos como unha luva porque dende o principio deste proxecto pretendemos esvaer os lindes entre realidade e fantasía. Nenos de verdade nun mundo de "mentira" ou nenos de" mentira" nun mundo real? Os nosos personaxes: Antón, Óscar, María, Lara e Salvatore son nenos reais que dialogan de modo real metidos nun universo de papel onde as perspectivas imposibles e a cromática das ilustracións os converten en nenos de conto.

Colgando das paredes e tendidas no chan, os nosos nenos deixaron preguntas coas que nos axudarán a reflexionar sobre o que é de verdade ou de mentira...

Esperamos que os visitantes gocen do noso traballo tanto coma nós.

-------------------------------------------

Estamos entusiasmados con nuestra participación en el "SALÓN DO LIBRO INFANTIL E XUVENIL DE PONTEVEDRA" que se inaugurará el próximo domingo 6 de Febrero y que estará abierto al público hasta el 19 de marzo. Cargado de actividades como teatro, música, proyecciones, cuenta cuentos, y exposiciones, todo ello envuelto en una propuesta estética hermosísima y muy sugerente realizada por la escuela de Tiempo libre "Paspallás".

A nosotros nos han cedido un amplio espacio donde exponer nuestro universo miroscópico. De nuevo láminas, otoños y lágrimas suspendidas en el aire, vitrinas cargadas de materiales con los que se han hecho las ilustraciones y objetos prestados, regalados o fabricados por el gnomo de Faxilde y su familia. además de un trocito del bosque de nuestros gnomos, salen de los libros para hacerse realidad.

El tema de este año en el salón es la mentira en la literatura. A nosotros este tema nos sienta como un guante porque desde el principio de este proyecto pretendimos difuminar los lindes entre realidad y fantasía. ¿Niños de verdad en un mundo de "mentira" o niños de" mentira" en un mundo real? Nuestros personajes: Antón, Óscar, María, Lara y Salvatore son niños reales que dialogan de modo real metidos en un universo de papel donde las perspectivas imposibles y la cromática de las ilustraciones los convierten en niños de cuento.

Colgando de las paredes y tendidas en el suelo, nuestros niños han dejado preguntas con las que nos ayudarán a reflexionar sobre lo que es de verdad o de mentira...

Esperamos que los visitantes disfruten de nuestro trabajo tanto como nosotros.

Revista: Escuela en acción INFANTIL




Mattew Lipman



El último domingo de 2010, 26 de diciembre, se ha muerto Matthew Lipman, el creador de filosofía para niños. Tenía 87 años, vivía en un asilo y estaba con su salud ya bastante debilitada…





Con estas palabras nos comunicaba Walter Kohan, profesor de filosofía en Río de Janeiro, la desaparición de un hombre que ha supuesto una revolución en la manera de concebir la educación por parte de muchas personas. Y añadía en su escueto mensaje: la filosofía y la infancia están tristes

Hace unos pocos meses también fallecía de modo inesperado Ann Sharp, una mujer valerosa y llena de energía que, junto a Lipman, había contribuído a la creación y difusión de un programa educativo cuyas posibilidades estamos todavía lejos de valorar y poner en práctica suficientemente.

En su origen, el programa “Philosophy for Children” se proponía, ni más ni menos, que los niños hicieran filosofía desde las edades más tempranas, desarrollando en el aula, concebida como una comunidad de investigación, un amplio conjunto de habilidades de pensamiento. Para ello, un elemento muy importante era la puesta en práctica de recursos lógicos vinculados a la capacidad de argumentación. Ann Sharp puso un énfasis especial en un detalle muy importante para los propósitos del programa: no sólo se trataba de ayudar a los niños a desarrollar un pensamiento crítico y creativo, sino también cuidadoso. Como señala otra compañera, Carmen Loureiro, dentro del programa que Lipman y Sharp nos han legado, todo empezó a encajar: teoría y práctica; pensamiento, sentimiento y acción; texto y contexto; individuo y sociedad; biología y cultura; arte y filosofía…vida y muerte…

Desde sus orígenes, la filosofía aparece en occidente como un esfuerzo tenaz de los humanos por pensar por sí mismos, lejos del amparo de los dioses y las tradiciones. Lipman y Sharp han dado un paso valiente al incluir a los niños en este propósito: los niños son, como en pocos lugares, reconocidos con respeto dentro del currículo de Filosofía para Niños; sus ideas son valiosas, sus reflexiones son relevantes, sus preguntas son pertinentes…

En la literatura educativa es casi un lugar común considerar a los niños como pequeños filósofos, mentes curiosas que nos bombardean con innumerables interrogantes que los adultos no sabemos cómo afrontar…; sin embargo, en las propuestas educativas nunca se había tomado en serio esta característica infantil, nunca hasta que Lipman y Sharp nos invitaron a escuchar a los niños y a dialogar con ellos lejos de paternalismos adoctrinadores.

Un por qué de un niño incluye toda la historia de la filosofía, toda la ciencia y toda la poesía. Sólo hace falta desarrollar la sensibilidad necesaria para percibirlo y contar con las herramientas que nos puedan ayudar a sacar de ese por qué toda la riqueza que contiene. Lipman y Sharp han dado un paso enorme en esa dirección, y nos han señalado un camino que, una vez que se empieza a recorrer, transforma de modo definitivo la perspectiva de quien se pone en marcha. A riesgo de incurrir en una generalización inadecuada, creo que se puede decir que ninguno de los que nos hemos asomado al trabajo de Lipman y Sharp hemos podido hacer las cosas como las hacíamos antes.

Ahora, todas las personas que a lo largo del mundo nos hemos enriquecido con las propuestas de Lipman y Sharp, nos sentimos un poco huérfanas; pero, a la vez, nos sabemos “a hombros de gigantes” y contamos con un legado valioso que debemos seguir desplegando para hacer mejor el mundo en que queremos vivir. Que la obra y el ejemplo de Matthew Lipman y Ann Sharp nos den el coraje y la sabiduría necesarios.

Jesús Merino. Profesor de Filosofía del IES Armando Cotarelo. Vilagarcía de Arousa. Pontevedra. Miembro de la asociación "Centro de filosofía para nenas e nenos de Galicia".


Estar vivo es fantástico. Es algo excitante...


Ya va tocando actualizar el blog. Esperábamos para hacerlo por la memoria de actividades que se hicieron na Illa de Arousa en el mes de diciembre, durante la exposición. Seguimos esperando porque sabemos que hubo unas hermosas sesiones tanto con niños, como con profes y padres que queremos traer aquí.. Pero es que el tiempo pasa y las cosas suceden y se nos amontonan una tras otra. Unas alegres y otras muy tristes, como la muerte de algunos seres muy queridos entre los que se encuentra el hombre que empezó esta propuesta educativa de la Filosofía para niños que nos tiene encandilados: Mathhew Lipman.
Meses antes se nos iba también Ann Sarhp, de ello nos habla Carmen Loureiro en un comentario hecho en la lista de correo de filoninos. colgamos junto a las palabras de carmen este hermoso vídeo de Akira Kurosova. ¡Estar vivo es fantástico. Es algo excitante!



"Pregunta Víctor ¿Qué nos ha dejado Lipman? Intentando responder me he sentido desbordada por un enorme manantial de gratitud que estoy segura nunca habrá de secarse. Lipman supuso para mí un vuelco personal y profesional tan significativo que después de casi veinte años aún sigo sorprendida y nutriendo cada uno de mis días con sus enseñanzas, en permanente diálogo con esa mente lúcida y brillante que a través de sus escritos nos ha retado a pensar, sentir y crear por nosotros mismos, pero siempre teniendo a la comunidad como telón, límite y condición de posibilidad de nuestra existencia como personas.
Desde que algunas de mis profesoras supieron rescatarme de una infancia difícil, he vivido con el compromiso de restituir, cuando menos, lo recibido. Dedicarme a la educación: un destino que no quise eludir. Pero un destino complejo. Nunca me conformé con lo acostumbrado. Amplié mis estudios porque no me sentía capaz de abordar la tarea con seguridad. Busqué y rebusqué en el baúl de las metodologías, probé y descarté incansablemente…con el regusto un poco amargo de tropezar a menudo con propuestas interesantes a las que siempre faltaba algo para que las piezas encajasen armónicamente. Hasta que el azar llevó mi desconcertada barca a las orillas de Lipman Y Sharp. Ellos fueron agua fresca para una sed profunda y antigua.
Desde ese momento todo empezó a encajar: teoría y práctica; pensamiento, sentimiento y acción; texto y contexto; individuo y sociedad; biología y cultura; arte y filosofía…vida y muerte…Por eso y por tantas otras cosas que se escapan de este pequeño espacio: gracias a los dos y gracias a la vida por haberme permitido el privilegio de conocer a fondo su pensamiento."

Carmen Loureiro. Profesora de lengua y educación para la ciudadanía. Psícóloga y miembro de la asociación " Centro de filosofía para nenas e nenos de Galicia"